De invloed van mijn omgeving en genen op mijn persoonlijkheid

 nature vs nurture

Wat maakt mij? Hoeveel invloed heeft mijn omgeving op mijn persoonlijkheid en welk deel is genetisch? Onderzoekers ontdekten dat de gemiddelde bijdrage van beide ongeveer 50% is.

Ik heb blond haar, groene ogen, ben wispelturig, avontuurlijk, en redelijk sociaal. Dat mijn haar- en oogkleur puur genetisch zijn is duidelijk, maar hoe zit het met abstracte eigenschappen zoals gedrag en persoonlijkheid? Wordt mijn sociale gedrag bepaald door de genen, door nature? Of is het toch vooral mijn opvoeding en mijn omgeving, de nurture, die het bepaalt?

Genen en omgeving hebben evenveel invloed op ons gedrag

Het is beide! Zowel de genen als de omgeving hebben invloed. Wetenschappers van de Vrije Universiteit van Amsterdam analyseerden de resultaten van bijna 3.000 eerder gepubliceerde tweelingstudies. Ze hebben onderzoek gedaan naar honderden eigenschappen en ontdekten dat de gemiddelde bijdrage van erfelijkheid 49% is en 51% van de omgeving. Beide gelijk dus! ‘We laten ook zien dat élke onderzochte menselijke eigenschap erfelijk is. Het kan dus nooit zo zijn dat bijvoorbeeld bepaald gedrag, zoals antisociaal gedrag, volledig aan omgevingsfactoren is toe te schrijven’, zegt onderzoeker Posthuma in een persbericht. Ook intelligentie binnen en tussen bevolkingsgroepen wordt beïnvloed door omgevingsfactoren (zie mijn bericht). 

Gemiddeld is de verhouding nature/nurture dus 49/51, maar voor elke eigenschap op zich is de verhouding anders. De onderzoekers hebben een webtool gemaakt waarin je kunt zien wat de relatieve bijdrage van genen en omgeving voor een eigenschap is. Dus hoe zit het nou met mijn sociaal gedrag? Volgens de webtool is het gedrag voor ‘community, social and civic life’ voor 35% genetisch en dus voor 65% beïnvloed door omgeving. Maar heeft mijn omgeving dan geen invloed op mijn genen?

Omgeving veranderen activiteit genen

Nature kan nature veranderen. Omgevingsfactoren en leefstijl kunnen bepaalde genen aan of uitschakelen. En dit kan zelfs doorgegeven worden aan volgende generaties. Zo hebben onderzoekers van het New Yorkse Mount Sinai-ziekenhuis ontdekt dat genetische veranderingen als gevolg van traumatische gebeurtenis tijdens de holocaust kunnen worden overgebracht op hun nageslacht. Het aan en uitschakelen van genen is evolutionair functioneel. Op deze manier is het mogelijk om in de huidige generatie en in volgende generaties problemen te voorkomen. Hoe epigenetica ons gedrag kan verandert kun je zien in onderstaand filmpje of je kunt meer lezen over epigenetica in mijn bericht ‘Hoe de hongerwinter van 44′ mijn genen beinvloedt, of Fenotypische plasticiteit: omgeving bepaalt welke genen aan- of uitgeschakeld zijn

Misschien ligt in dit verhaal van nature/nurture ook deels het antwoord op de vraag waarom Papoea’s een andere vorm van civilisatie hebben dan wij.

Guusje Hoek

Voor de nieuwste inzichten over nature vs nurture, bekijk dan de volgende boeken:

Bronnen: webtool, onderzoek

Please follow and like us:

Dit vind je misschien ook leuk...

9 reacties

  1. Anneke Mensink schreef:

    Ha Guusje,

    Goed artikel!
    Ik heb het gedeeld met kunstenaars op Facebook die ook mee gaan doen met het beeldend project Identitijd (Identiteit versus Tijd)

    groet,
    Je ‘buurvrouw’

  2. marvin schreef:

    evolutie is als eindhalte….!!! is dat we als onderdeel( is proces in algemene evolutie) .de plank in vorm van automatisme… de plank in hedendaagse tijd als proces blijven mislaan….!!! is evolutie als onderdeel in evolutie van botsing entiteitcyclus…!!! maar logica is niet verantwoord op het gebied van het ruimtelijkinzicht.!!!!alleen de zoektoch (houdt ons) bezig…is altijd een eewig ontwikkeld proces tot dat eindknal ons rest…!en weer opmieuw misverstand in het process begint.!!! herhaling herhaling herhaling want logica is niet visueel verantwoord blijkt elke dag wel weer.slechts enkele met besef om de boel in vorm van entiteit is process……geen boek voor nodig alleen logica ….het antwoord op elke vraag op het gebied van wie ben ik.! zit in je meer niet…je verwacht het tegelijk van de ander gek genoeg…!!!zien we alleen het fysieke aspect anders. en verwarren we dat enigszins door verschil in ruimtelijk inzicht..visueel inzicht is als ramgeheugen afgestemde herkende opgeslagen patronen…in categorieen zoals ramgeheugen onthouden en wegzetten om aftestemmen ….en door verschil in ramgeheugen in ervaring herkennen… alleen gecompliceert beseffen te herkennen…!te weinig om het te beseffen in het algemeen de mens te blijven herkennen is al enigszins herspoelt is . en kortzichtig voor de ander nog te onthouden. lastig deze kwestie om te herkennen bijvoorbaat kortzichtig voor de een dus en de ander mogelijkheid niet om het ooit te herkennen.! hoeverder de zoektocht distantcieert ons bij voorbaat van de ander ..afz:marvin weijers

  3. Bekir Cebeci schreef:

    Erasmus zegt. : “Men wordt niet geboren als mens, men wordt gevormd de mens”. Volgens deze moet men na de geboorte zijn of haar persoonlijkheid ontwikkelen. Maar volgens het theorie is de genen bepalın van alles. Klopt dat?

  4. Bekir Cebeci schreef:

    Erasmus zegt. : “Men wordt niet geboren tot de mens, men wordt gevormd de mens”. Volgens deze moet men na de geboorte zijn of haar persoonlijkheid ontwikkelen. Maar volgens het theorie is de genen bepalın van alles. Klopt dat?

  5. Piet Schipper schreef:

    Ik denk te berijpen: genen afkomstig van DNA’s van zaad en ei die het van begin af gaan het redelijk goed met elkaar kunnen vinden lukt het om in 9 maanden een mensje te laten
    geboren worden. Mits, mits, mits dat wordende mensje in de “omgeving” van de baarmoeder in die periode geen gekke dingen gebeuren ( laten we zeggen: niet roken, geen overdreven alcohol, geen pilletjes ! wel gezond eten, voldoende bewegen etc ).
    Toch mooi als je marsel bent geen baarmoeder moeder gehad te hebben met angsten, krampachtigheden en inname van ” giftige ” stoffen.
    Dan ben je er. Een totaal nieuwe omgeving met totaal nieuwe prikkels op en in je lijf.
    Je genen die attent zijn om prikkels van ogen, oren, smaak, je huid ( warm.lauw en kou, tik op de bil ect.), die prikkels slaan zich als gevoelens ergens in je brein op ( dat vermoed ik althans ). Een enorme opslagplaats! Dag en nacht diverse gevoelens op de meest verschillende tijdstippen van dag en nacht. In donker en licht met muziek, stilte gepraat om je heen, op schoot, in je bedje, op een hard aanvoelende ondergrond of zachte warme deken. De huid ondervind al deze omstandigheden ( omgevingsfactoren ). Het stukje brein ( met haar werkzame genen ) blijft dat allemaal, aanvankelijk ongeordend op te slaan. En dan beginnen ( of al eerder, ik heb daar geen verstand van ) dan beginnen genen in het brein die met herkennen, weten te maken hebben, het denken zal ik maar zeggen die wanorde van gevoelens te ordenen. Gevoel krijgen op volorden van ” dit is aangenaam en prettig ” volgens de lichamelijke prikkels” en daar ik
    ( het denken ) mijn gevoelens steeds op wijzen. Want mijn genen die in mijn de boel regelen in mijn nieren, longen, lever, darmen etc. prikkels door sturen leveren protest gevoelens, seinen protest gevoelens naar m’n brein. Bijvoorbeeld je eet teveel en vooral teveel zoetigheid en mijn lichaam heeft ook andere stoffen nodig. Kennelijk zijner ook genen die letten op: wat is gezond voor mijn lichaam? Zodra mijn hersenen mijn smaak op zoetigheid kan overtuigen, heb ik kans m’n eetgedrag te wijzigen. Maar dat is verrekte moeizaam ( zie maar eens aan je verslaving a te komen ! zolang je lichaam aandringt het lekkere toch maar te doen. Vóór je puberteit zouden je ouders je nog een beetje kunnen helpen door “streng” te zijn. Maar ja, voor hen is jouw zeuren weer erg vervelend.
    Ik denk dat onze genen ook eigenschappen in zich hebben om tot aardige en min of meer tevreden mensen uit te groeien. De schouderklopje die we krijgen ons goed doen als we handig zijn, ons best doen, gehoorzamen, stimuleren tot voortzetten.Prikkels van
    gestraft worden, genegeerd worden, de schuld ervaren dat ouders ruzie makken door hun verschillende manier van beoordelen van jouw gedrag etc, dit alles zijn ervaringen en roepen gevoelens op die jouw levens geschiedenis vast leggen in je brein.
    Deze geschiedenis krijgt – zoals ik inschat – vaste vorm tot je puberteit. En in je brein
    gekluisterde, opgeslagen gevoelens zijn de basis voor de prikkels van je latere leven.
    Als het zo ongeveer min of meer klopt wat ik tot nu heb geschreven is het misschien aan te bevelen, kinderen van groep 7 en 8 kennis te laten maken hoe het komt dat zij anders doen en denken dan hun klasgenoten. Dat zij hun gedrag nog kunnen beïnvloeden en hun “ouders” bij die les kunnen bereiken en liever nog beter gaan begrijpen.

  1. 14 mei 2020

    […] meer info over epigenetica kun je mijn bericht ‘De invloed van mijn omgeving en genen op mijn persoonlijkheid’ […]

  2. 28 september 2020

    […] dan andere. Genen en omgeving hebben wat betreft gedrag beide ongeveer 50% invloed voor ieder mens (zie mijn bericht). Toch moeten we ons volgens Winegard de volgende vraag stellen: ”Zou het kunnen dat […]

  3. 11 oktober 2020

    […] de onderzoekers verder puzzelen, lijkt de voorlopige tussenstand te zijn: het is een beetje van beide. We worden geboren met een set genen die ons op verschillende manieren beïnvloeden, maar […]

  4. 5 maart 2021

    […] Meer weten over nature, nurture? Check dan mijn berichten over epigenetica en de invloed van mijn omgeving en genen op mijn persoonlijkheid […]

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *