Is Trump een slechte verliezer?

De mens heeft een diepgeworteld aversie tegen verliezen. De pijn van het verliezen is psychologisch ongeveer twee keer zo krachtig als het plezier van het winnen. Dat veroorzaakt bepaald gedrag bij de mens. We waarderen dingen meer die we al hebben en het creëert FOMO, angst om kansen te verliezen. Evolutie heeft dat gedrag veroorzaakt bij onze voorouders omdat verlies van eten grote gevolgen had.

Trump

Trump heeft de Amerikaanse verkiezingen verloren. En daar is hij helemaal niet blij mee. Hij gedraagt zich als een slechte verliezer. Maar laten we eerlijk zijn, niemand vindt het leuk om te verliezen. Ik win ook liever tijdens een spelletje. Maar hoe komt het toch dat we verliezen zo ontzettend erg vinden?

Verliesaversie

Slecht tegen ons verlies kunnen is een wereldwijd fenomeen en heet ‘loss aversion’, oftewel verliesaversie. Eind jaren zeventig ontdekten psychologen Amos Tversky en Daniel Kahneman dat de pijn van het verliezen altijd groter is dan de vreugde van het winnen. De pijn van het betalen van een parkeerticket van 20 euro is veel groter dan het plezier van het vinden van een biljet van 20 euro.

De pijn van het verliezen is psychologisch ongeveer twee keer zo krachtig als het plezier van het winnen, volgens Kahneman. In zijn lessen vraagt hij: ‘ Ik ga een munt gooien, en als het munt is, verlies je $ 10. Hoeveel zou je moeten winnen als je wilt dat deze gok acceptabel voor je is? ‘“Mensen willen meer dan $ 20 voordat ze het acceptabel vinden”, zegt hij tegen de New York Times. ”En als ik hetzelfde vraag aan zeer rijke mensen, waarbij ze $ 10.000 zouden verliezen als het een munt is willen ze $ 20.000 kunnen winnen voordat ze de gok wagen.”

gokken en verliezen

Als we dan eenmaal gokken en verliezen doen we er alles aan om dat verlies te compenseren. We blijven doorgaan totdat we winnen. Las Vegas is gebouwd dankzij ‘loss aversion’.

We waarderen dingen meer die we al hebben

Onze aversie tegen verlies verklaart veel van ons gedrag. Het verklaart ook het zogenaamde ‘endowment effect’. Mensen waarderen dingen die ze al hebben meer dan dingen die ze proberen te kopen. Als je bijvoorbeeld al 30 jaar in hetzelfde huis woont waar je al je tijd en energie hebt gestoken, denk je dat je huis meer waard is dan de marktprijs. Als je eerlijk was, zou je je huis niet kopen voor de prijs die je verwacht. Of wat dacht je van al die kleren in je kast die je niet weg kunt gooien, terwijl je ze nooit meer aandoet. Mensen blijven ook bij hun baan die ze niet leuk vinden of in relaties die niet werken. We kunnen er geen afscheid van nemen. De angst voor pijn van verlies zit zo diep, terwijl er meer kans op winst/geluk zit.

FOMO ( fear of missing out) is angst om kansen te verliezen

Ook economen maken graag gebruik van onze angst voor verlies. FOMO (fear of missing out) is de angst om kansen te verliezen of dingen te missen. Wie zwicht niet voor verkooptactieken die vertellen dat de verkoop binnenkort afloopt, of dat het de laatste kans is, of dat het product voor altijd verdwijnt. Mensen gedragen zich dan op dezelfde manier: ze ondernemen actie. Met FOMO denken we dat we de spijt van gisteren kunnen ‘redden’ door vandaag een beslissing te nemen. Dit verklaart waarom zoveel investeerders, die een investering in waarde hebben zien stijgen, zullen proberen die investering te kopen nadat deze is al bijna op de top van zijn waarde zit.

Hetzelfde geldt voor cryptocurrencies. FOMO is (of was) dan ook de grote drijfveer om bitcoins of altcoins te kopen. De bitcoin steeg enorme in waarde. De media schreef erover, mensen kregen FOMO en mensen die nog nooit van bitcoin hadden gehoord kochten ook bitcoins, waardoor de waarde nog meer steeg. Maar hier ging het voor de meeste mensen fout. Want omdat de prijs van Bitcoin al veel gestegen was, kochten ze vaak op een minder gunstig moment in. De waarde kelderde en veel mensen verloren hun geld. Allemaal dankzij FOMO.

Bitcoin en FOMO
Bitcoin en FOMO

Evolutie en verlies van voedsel

Wetenschappers denken dat mensen verliesaversie hebben vanwege ongelijke evolutionaire druk op het verliezen en winnen van voedsel. Voor onze voorouders die dicht bij de rand van overleving leefden, kan het verlies van een dag voedsel de dood tot gevolg hebben, terwijl de winst van een extra dag voedsel geen extra dag van leven zou geven (tenzij het voedsel gemakkelijk en effectief kan worden bewaard). Het verliezen van voedsel was dus erger dan het ‘winnen’ van voedsel. En hoewel onze moderne wereld anders is dan onze voorouderlijke omgevingen (En we ijskasten, koelers en vriezers hebben) zit de verliesaversie nog steeds diepgeworteld in ons. We willen winnen met spelletjes en gedragen ons als een klein kind als we de verkiezingen van de verenigde staten verliezen. We zijn uiteindelijk dus allemaal slechte verliezers. De manier waarop we het tonen is alleen verschillend.

Lees mijn bericht ‘De evolutie van mijn denkbeeldige bewustzijn’ voor meer info over ons bewustzijn en gokken

Het boek van Kahneman toont in ‘Ons feilbare denken’ aan dat we veel irrationeler zijn dan we denken. Verliesaversie speelt daarbij een rol:

Bronnen: New York Times, NRC, Loss aversion

Please follow and like us:

Dit vind je misschien ook leuk...

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *